نقد و بررسی بازی Assassin’s Creed Mirage | بازگشت شکوهمند؟

مدت زمان زیادی است که بازی Assassin’s Creed Mirage توسط کمپانی یوبیسافت (Ubisoft) به عنوان بازگشت به ریشه‌ها تبلیغ شده و چندی پیش نیز جدیدترین نسخه از سری بازی اساسینس کرید در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته تا به این سوال پاسخ دهد که آیا ما می‌توانیم انتظار بازگشت به ریشه‌های مجموعه را از میراژ داشته باشیم؟ برای پاسخ به این سوال، نقد و بررسی این اثر را از فروشگاه دراگون شاپ در ادامه مطالعه کنید.

سری بازی اساسینس کرید همیشه در حال تغییر و تحول بوده، به‌گونه‌ای که هیچوقت نمی‌توانیم داستان‌های تاریخی آن را فراموش کنیم و به راحتی از کنار تمام دستاورد‌هایی که در یک دهه و نیم گذشته داشتیم، به راحتی عبور کنیم. مجموعه Assassin’s Creed که اکنون ما آن را به اختصار AC می‌نامیم، مسیر‌های مختلفی را برای سرگرم‌ کردن مخاطبان امتحان کرده و اکنون به برهه جدیدی رسیده تا بخواهد تمام امتیازات قدیمی خودش را پیش روی مخاطبان قرار دهد. مسیر سری بازی AC با حضور اطائر ابن لااحد آغاز شد که سرآغاز آشنایی ما با جهانی بود که در ابتدا می‌خواست نسخه‌ای فرعی از مجموعه شاهزاده ایرانی یا همان Prince of Persia باشد.

در سال‌های اخیر، کار ما به جایی رسید که مجموعه اکشن و ماجراجویی Assassin’s Creed به حالت «جهان باز» یا همان Open World با محوریت عناصر نقش‌ آفرینی (یا اصطلاحاً RPG) تغییر پیدا کرد. این تغییر بزرگ و عمده همان شوک موردنیازی بود که طرفداران برای سال‌ها می‌خواستند به فرانچایز موردعلاقه‌شان وارد شود و از قضا AC: Origins یکی از بهترین بازی‌های مجموعه شد که پشت‌بند آن، دو بازی Odyssey و Valhalla راه‌ موفقیت‌های زیادی را پیش گرفتند.

اما تجربه این حجم بزرگ از بازی‌های اکشن نقش‌آفرینی که با برچسب اساسینس کرید به بازار تزریق می‌شد، برای خیلی از مخاطبان قدیمی ناخوشایند بود و آن‌ها برای سال‌ها از شرکت یوبیسافت درخواست کرده‌اند که مجموعه را به ریشه‌های اصلی خودش بازگرداند. طرفداران تنها چیزی که از می‌خواستند، این بود که Assassin’s Creed Mirage که به نوعی نسخه فرعی از بازی AC: Valhalla شناخته می‌شد، فقط شبیه به بازی‌های قدیمی و ابتدایی مجموعه شبیه باشد.

برای مطالعه بیشتر: آن‌چه‌ که تا کنون از PS5 اسلیم می‌دانیم؟

اگر به لحاظ شباهت، پایه و اساس بخواهیم به این موضوع نگاه کنیم، باید گفت که بازی Assassin’s Creed Mirage همان لقمه کلاسیک و خوشمزه قدیمی است که نه چیزی کم و دارد و نه چیزی زیاد. به جای صرف کردن صدها ساعت زمان برای به سرانجام رساندن داستان‌های حجیم، نهایتاً با ۲۰ ساعت وقت آزاد در طول یک هفته (یا کمتر) می‌توانید به مراد دلتان یعنی تجربه یک بازی کوچک‌تر، داستانی‌های کوتاه‌تر، دنیای متراکم‌تر و مکانیزم‌های هسته‌ای گیم‌پلی که در تضاد با عناصر نقش‌آفرینی است، برسید.

در میراژ تمرکز تمام مخاطبان روی پارکور کاری، مخفی شدن در کاه‌ها و اتاقک‌ها و چاه‌ها و در نهایت نفوذ به قلب دشمنان با حرکات استادانه اساسین‌ها خواهد بود. هر یک از این عناصر، بدون شک شما را یاد سه گانه محبوب اتزیو ادیتوره (یعنی نسخه‌های دوم، Brotherhood و Revolution) یا حتی نسخه اول می‌اندازد. این حجم از گرسنگی مخاطبان برای بازگشت به ریشه‌هایی که در سال‌های گذشته دوست نداشتن بر اساس عناصر قدیمی، به تجربه نسخه‌ای جدید از فرانچایز بپردازند باعث شد تا بازی Assassin’s Creed Mirage به یکی از نسخه‌های موفق سری تبدیل شود.

بر اساس خط زمانی داستانی، بازی Assassin’s Creed Mirage در چند دهه قبل از داستان بازی AC: Valhalla روایت می‌شود. کسانی که موفق به تجربه نسخه قبلی شده باشند، با معرفی میراژ و مشاهده شخصیتی جوان و کم تجربه به اسم بسیم، فوراً ربط‌های روایی‌ بین این دو نسخه را متوجه می‌شود. بسیم ابن اسحاق که شخصاً در والهالا نقش پررنگ و البته سنگینی داشت، قرار است در میراژ داستان اضافه شدن خودش به تیم Hidden Ones را بیان کند. این گروه از دسته افرادی هستند که به صورت مخفیانه، اما در دسته‌های بزرگ در خاورمیانه و در کشور عراق زندگی می‌کرده‌اند که به صورت مداوم در حال نبرد با شیاطین شهر بغداد بوده‌اند.

همانطور که می‌توانید انتظارش را داشته باشید، بسیاری از المان‌های نسخه اول سری بازی اساسینس کرید در بغداد میراژ هم وجود دارد؛ چراکه هر دو بازی در یک مکان نسبتاً مشابه در خاورمیانه داستان‌های متفاوتی را به تصویر کشیده بوده‌اند. با این وجود، سه نسخه قبلی مجموعه از استثنائاتی بوده‌اند که به ندرت تصویر یک شهر متراکم با جمعیت‌های مختلف را به نمایش می‌کشید؛ بنابراین بغداد همان مکان زنده‌ای است که نمونه‌اش را در AC: Unity و تا حدودی در AC: Syndicate مشاهده کرده بوده‌اید.

بغداد در بازی Assassin’s Creed Mirage شهر باورنکردنی است که فضاسازی قوی و طراحی بصری زیبایی دارد و از همه مهم‌تر، تیم طراحان استودیوی بازی‌سازی یوبیسافت تمام دقت و ظرافت خودش را روی جزئیات گذاشته‌اند. در سه بازی گذشته، بیشتر فضاهای نقشه را مکان‌های خالی اعم از بیابان‌ها، کوهستان‌ها، دریاها و غیره پر کرده بود؛ اما در میراژ ما با روستاها و شهرها متنوع زیادی روبه‌رو هستیم که بعد از گذشت سال‌ها، ریزجزئیات جدیدی به ما نشان می‌دهد.

مطالعه این مقاله را از دست ندهید: سی دی پراجکت رد چه درسی از انتشار Cyberpunk 2077 گرفته است؟

شهر بغداد معماهای پیچیده و متنوع، مناظر طبیعی فوق‌العاده و طراحی صوتی ترکیبی دارد که کل فضای بیایانی و خشک شهر‌ها (در اکثر نقاط بازی) در نگاهتان زنده خواهد بود. یکی از الگوریتم‌های همیشگی جابه‌جایی و نقل مکان در این بازی، استفاده از قابلیت Point of View است که با کمک آن می‌توانید به نوعی Fast Travel کرده و دیگر سوار بر مرکبی به سمت جایی نروید. برخلاف منطقه مهمی به اسم بغداد در بازی Assassin’s Creed Mirage که هم در واقعیت و هم در مجموعه تاریخچه غنی دارد و هر بازیکنی باید اطلاعات خودش را بیش از پیش در خصوص حومه بیشتر کند، اما با این حال داستان پیش‌رویتان مورد خاصی را در زمینه فرهنگی و تاریخی عراق روایت نخواهد کرد.

بسیم ابن اسحاق یک عراقی است که به طور خاص در عراق بزرگ شده و حسابی با گوشه کنارهای شهرها و مناطق این کشور آشنا بوده و هست؛ بنابراین پرداختن بیش از حد به مسئله تمپلارها و فراموشی این موضوع که بازیکن باید با محیط پیرامونش اخت بگیرد (مخصوصاً برای مجموعه‌ای که ادعای استفاده از رفنرس‌های تاریخی دارد)، شرایط را غم‌انگیزتر خواهد کرد. نسخه‌های پیشین سری بازی اساسین کرید نقطه عطفی در این زمینه داشتن تا داستان‌های به یاد ماندنی‌تر را روایت کنند؛ اما Assassin’s Creed Mirage در این قسمت به خودی خودش کم می‌آورد.

یکی از موضوعاتی که شاید بتواند شخصیت بسیم را از ذهن‌ها پاک نکند، حضور او در دو نسخه نهایی مجموعه بوده و طرفداران حسابی به پیچش‌های داستانی او گره‌ خورده‌اند. بنابراین این تضمین وجود دارد که درست همانند شخصیت‌هایی چون اطائر، اتزیو، کانر و غیره، شما بسیم را هم از یاد نخواهید برد. در کنار او، استفاده از برخی نام‌های ایرانی شاید شخصیت‌های فرعی را به خوبی در ذهن مخاطبان هم وطن حکاکی کند که در این مسیر می‌توانیم به شخصیت «روشن» با صداگذاری فوق‌العاده صداپیشه‌اش اشاره کنیم که تحسین مخاطبان خارجی و داخلی‌اش را به همراه داشت. با این وجود، در فراتر از بطن حضوری دو شخصیت روشن و بسیم به دنبال کاراکتر دیگری نباشید که شما را تحت تاثیر خودش قرار بدهد؛ به همین خاطر در برخی از پیچش‌های داستانی بار سنگین و احساسی به دوش نخواهید کشید که این نکته قابل تأملی است.

به لحاظ کلی، شیوه روایت داستان‌سرایی هم شلخته و نامنظم بوده و ارتباط خوبی نمی‌توانیم با آن بگیریم. حساب کنید که بازی‌های بزرگی چون والهالا، اودیسی و اورجینز به خاطر حجم دیتاها و اطلاعات و مواردی که داشتند، نمی‌توانستند در بیشتر مواقع از سیستم موشن کپچر برای ارائه داستانی هیجان‌انگیزتر استفاده کنند؛ اما وقتی به عنوان تیم سازنده از مدت‌ها قبل می‌دانستید که یک محصول بسیار کوچک‌تر از عناوین قبلی در دست توسعه دارید؛ چرا به سراغ ساخت تمام و کمال موشن کپچر و استفاده از انیمیشن‌های سینمایی برای هر واقعه‌ای نمی‌روید؟ پاسخ به این سوال از دستان من هم خارج است و یوبیسافت شاید در آینده به این موضوع پاسخ دهد؛ بنابراین مشکلات ریز و درشت اینچنینی هم وجود دارد تا مغز شما را به چالش بکشد.

با این وجود، باز هم تاکید می‌کنم که در بازی Assassin’s Creed Mirage با یک شهر زنده و پر جنب و جوش روبه‌رو هستید که می‌تواند به اندازه کافی بار برخی از مسئولیت‌ها را به دوش بکشد. از نظر طراحی، اندازه متراکم شهر‌ها و روستا به شما کمک خواهد کرد با سبک‌های متنوعی از گیم‌پلی روبه‌رو شوید. هر کدام از مناطق، زندگی متفاوتی از مردم را به نمایش می‌گذارد و پیش روی شما مکان‌هایی را معرفی می‌کنند که می‌تواند با کمکشان از پس دشمنان زیادی بر بیایید. این همان موضوعی است که می‌خواهیم در خصوصش صحبت کنیم.

علائم تجاری در بازی‌های قبلی به گونه‌ای بود که وقتی وارد شهری می‌شده‌اید، نقشه نواری بالاصفحه‌تان را بسیار شلوغ می‌کرد؛ اما اندازه کوچک طراحی شهر‌های بازی Assassin’s Creed Mirage به شما کمک می‌کند که در اطراف شخصیت اصلی بتوانید بهترین مکان برای تبادل، ارتقاء سطح یا خرید آیتم‌ها را پیدا کنید. فعالیت‌های جانبی بسیار زیادی در این نسخه وجود دارد که از سرگرم‌کننده‌ترین آن‌ها می‌توانیم به جمع‌آوری آیتم‌های کلکسیونی، شکار حیوانات و موارد دیگر اشاره کنیم که به اندازه کافی و دقیق در محیط وجود دارد و مثل گذشته (مخصوصاً سه نسخه قبلی) این حس به شما القاء نمی‌شود که محتوای جانبی به اجبار پیش رویتان قرار گرفته و مجبور به اتمام هرکدام از آن‌ها هستید.

سطوح مختلفی از تهدیدها در حین کاوش نقشه جهان باز Assassin’s Creed Mirage وجود دارد که به لطف سیستم Notoriety در بازی گنجانده شده و برای مدت زمان‌های طولانی بود که ما چنین چیزی را در فرانچایز مورد بحث مشاهده نکرده بوده‌ایم. به لطف این سیستم، باید حواستان باشد که به اندازه کافی جلب توجه نمی‌کنید. اگر این اتفاق بیافتد، هوش مصنوعی تقویت شده سربازان بغدادی مدت‌ زمان‌های زیادی را به دنبال شما می‌گردند تا کارتان را یکسره کنند. همانطور که پیش‌تر هم گفتیم، موارد زیادی وجود دارد که این نسخه از مجموعه‌های ابتدایی وام گرفته و در گیم‌پلی پیاده‌سازی کرده است.

برای مطالعه بیشتر: چرا طرفداران هاردکور Metal Gear Solid از نسخه Twin Snakes متنفر بودند؟

به عنوان یک اساسین و عضوی از گروه Hidden Ones، تمرکز اصلی روی جنبه‌های مخفی‌کاری و سیستم پارکور است و باید به صورت پیاده مسافت‌ها را پیمایش کنید. از نسخه اوریجینز تا والهالا، شما به عنوان سربازی بوده‌اید که می‌توانستید یک تنه با لشکری عظیم از دشمنان مبارزه کرده و حتی آن‌ها را شکست دهید؛ اما در این بازی، تیم سازنده تا حدودی شما را مجبور می‌کنند تا از مسیرهای مخفی‌کاری و موارد اینچنینی برای پیش‌برد اهدافتان استفاده کنید. سطح حمله دشمنان بسیار سخت‌تر از گذشته‌ بوده و بسیم آن ضرب دست و قدرت‌های دیوانه‌کننده شخصیت‌هایی چون کساندرا و ایور (از دو بازی Odyssey و Valhalla) را ندارد؛ بنابراین آسیب رساندن به دشمنان و از بین بردنشان طولانی خواهد بود.

به همین خاطر، اگر چندباری در بازی Assassin’s Creed Mirage به سراغ مبارزات رو در رو بروید و ببینید که فضای جنگی چقدر کندتر از حالت‌های قبلی می‌گذرد، ترجیه می‌دهید که با دستان خودتان از روش مخفی‌کاری استفاده کنید. شاید در نگاه کلی، مبارزات رو در رو کمی استراتژی‌تر شده باشد، اما با این‌ حال یکی از ناامیدکننده‌ترین عناصری است که در طول گیم‌پلی مشاهده خواهید کرد. با این حال، در غیاب توانایی‌های رزمی ابرقهرمانی شخصیت‌های گذشته، بسیم مجبور است که ابزارهای قتل خود استفاده کند که نسبتاً استفاده از آن‌ها ساده و بی دردسر (برای بازیکن) خواهد بود.

در طول بازی و پیشروی در خط اصلی داستانی، به سه مورد از آیتم‌های خاصی که بسیم در اختیار دارد می‌رسید. یک خجنر، یک شمشیر و در نهایت سمبل کل مجموعه اساسینس کرید یعنی هیدن بلید (خنجر مخفی) تمام ابزاری است که می‌توانید یکی پس از دیگری با استفاده از آن‌ها دشمنان را از پیش روی خودتان بردارید. البته برخی از مکانیزم‌های قدیمی مثل پرتاب چاقو‌ها (که به طور ویژه از نسخه اول بازگردانده شده) در Assassin’s Creed Mirage حضور دارد و می‌توانید به راحتی از آن‌ها استفاده کرده و دوباره آیتم‌های استفاده شده را بردارید.

کنسول PS5 Pro چگونه می‌تواند سطح نسل نهم را ارتقاء دهد؟

البته مکانیزم‌ جدیدی مثل Assassin Focus در بازی وجود دارد که مشاهده‌اش در تریلرهای پیش از انتشار، یکی از صحنه‌های مشکوک و مورد اعتراض هواداران بود. این قابلیت به شما اجازه می‌دهد که در زمان تلپورت کرده و بتوانید چند قتل پشت‌سر هم انجام دهید که کمی برای یک بازی تاریخی با این سابقه درخشان، اضافه‌گویی است. هرچند که در بازی‌های قبلی ما مواردی را مشاهده کرده‌ایم که حتی توصیفش هم سخت است؛ مثل لباس و شمشیر آیرون من تا سواری گرفتن از گرگ‌های عظیم‌الجثه. خوشبختانه یا متأسفانه، میراژ گزینه‌های آزمایش‌ شده نسبتاً زیادی را پیش رویتان قرار می‌دهد که با استفاده از آن‌ها، حواستان کمتر به سمت ایراد گرفتن از بازی برود.

استفاده از هر قابلیت‌ برای من کاملاً لذت بخش بود و می‌توانم بگوییم که واقعاً حواسم هم پرت شد؛ مثلاً استفاده از بمب‌های دودزا یکی از مورادی است که می‌توانید سربازان بغدادی را گمراه کرده و در جایگاهی مخفی شوید. از عناصر دیگری که باعث شده تا Assassin’s Creed Mirage به ریشه‌های اصلی خودش باز گردد، می‌توانیم به استخدام گروهی از افراد برای پرت کردن حواس دشمن، ترورهای خاموش (که به وسیله پنهان شدن در نیمکت‌های شلوغ شهر اتفاق می‌افتد) و موارد این شکلی اشاره کنیم که نمونه‌های مشابه‌اش را قطعاً در دو نسخه اول (به علاوه Brotherhood و Revolution) مشاهده کرده بوده‌اید.

سیستم مأموریت‌ها نیز به خوبی طراحی شده‌اند تا از گیم‌پلی مخفیانه نهایت لذت را ببرید. اکثر الگوریتم‌های موجود در حین تجربه گیم‌پلی، شما را تشویق خواهند کرد تا پایان بازی، به این شکل و شیوه یعنی پنهان ماندن از دیدن، مسیر خود را ادامه داده و در نهایت کارتان را در بغداد نیز به پایان برسانید. حتی استانداردها در برخی از مراحل پا را فراتر می‌گذارند و شما با ترکیبی از چند ایده و برنامه‌های مخفی‌کاری می‌توانید نمونه‌ای عالی از یک محصول در زمینه مخفی‌کاری داشته باشید که برای این نمونه، می‌توانم به وضوح از شرایط مأموریت Black box تعریف کنم.

این ماموریت برای اولین بار پس از انتشار بازی Assassin’s Creed Unity و Assassin’s Creed Syndicate است که شما را در شرایطی قرار می‌دهد تا دشمنی را بکشید، در صورتیکه او با حقله‌های امنیتی زیادی در محلی حضور دارد. در این گونه از موارد، شما می‌توانید به راحتی مشخص کنید که با سبک و شیوه‌ای می‌توانید هدف خودتان را از بین ببرید.همانطور که قبلاً هم به این موضوع اشاره کردم، موارد زیادی برای تحت تأثیر قراردادنتان جهت پیمایش نقشه وجود دارد. بازی Assassin’s Creed Mirage فلسفه‌های قدیمی پیمایش از هر نقطه‌ای که از نسخه اورجینز تا والهالا وجود داشت را کنار گذاشت و به شما نشان داد که دیگر نمی‌توانید از هر کوه و صخره‌ای بالا بروید؛ بلکه باید مهارت پارکورکاری خودتان را تقویت کرده تا بر اساس اصول‌های درست و حسابی از دید دشمنانتان مخفی شده یا به بالای یک بلندی بروید که از این رو بسیار شبیه به بازی‌های قبلی مجموعه اساسینس کرید است.

فهرست بازی‌های PSVR 2 که به‌روزرسانی نسل بعدی رایگانی دریافت کردند

بسیاری از انیمیشن‌های پارکورکاری هنوز هم نرم و تا حدودی طبیعی هستند؛ هرچند که از لحاظ طراحی هنوز هم نسخه‌ای از مجموعه اساسین کرید را ندیده‌ایم که بتواند سطوح پارکورکاری دو نسخه یونیتی و سیندیکیت را ارتقاء دهد؛ اما یکی از کارهای جالبی که تیم سازنده در خصوص میراژ انجام داده این است که برخی از انیمیشن‌های قدیمی پارکورکاری را نیز دوباره به گیم‌پلی برگردانده که به خاطر همین موضوع، بیشتر موضوعات مثل سر خوردن از روی طناب به صورت خودکار انجام می‌شود و نمی‌توانید تغییری مثل تیراندازی در حین سر خورد را تجربه کنید.

با توجه به ماهیت متمرکز و جهان باز به همراه مکانیزم‌های مخفی کاری و پارکورکاری که در بازی Assassin’s Creed Mirage مشاهده می‌کنیم، در نهایت به این موضوع می‌رسیم که درختچه‌های مهارت عملاً توانایی‌های خاصی را پیش رویتان قرار نمی‌دهند. منوی شخصیت و درختچه‌های مهارت هنوز شبیه سه نسخه قبلی است و با توجه به اینکه دیگر با یک محصول RPG یا نقش‌آفرینی روبه‌رو نیستیم، پس چرا تیم سازنده روی ارتقاء سطح لباس‌ها و مهارت‌ها اصرار دارد؟ با این حال، هنوز هم برخی از مکانیزم‌های قدیمی مثل دزدی کیسه پول از شهروندان کارهای جالبی است که می‌توانید انجام دهید، هرچند برای اینکه وقتتان تلف نشود، بهتر است که از درختچه مهارت، فوراً قابلیت Auto Loot را خریدار کرده تا کارتان به راحتی انجام شود.

به لحاظ کلی‌تر، بازی Assassin’s Creed Mirage یک محصول قوی برای طرفداران قدیمی این مجموعه است که هنوز ضعف‌های خودش را دارد. اگر بخواهیم به صورت کلی به سوال این مقاله یعنی بازگشت به ریشه‌ها پاسخ دهیم، جواب مثبت است؛ اما اگر بخواهیم ریزبینانه به این قضیه نگاه کنیم، باید گفت که هنوز کارهای زیادی باقی مانده تا ما در آینده یک نسخه اورجینال شبیه به اساسینس کریدهای قدیمی مشاهده کنیم.

با توجه به اینکه بازی‌های بعدی استودیوی بازی‌سازی یوبیسافت قرار است دوباره در سبک نقش‌آفرینی باشد، یعنی انتظار چنین گیم‌پلی محیط‌های کوچکی در Assassin’s Creed Codename Red و Assassin’s Creed Codename Hexe نداشته باشید، بنابراین بعید می‌دانم تا انتهای این نسل از کنسول‌های خانگی و بازی‌های ویدیویی تیم سازنده بتواند فرصتی را به دست آورد که یک نسخه کوچک شبیه به بازی‌های قبلی را تولید کرده و روانه بازار کند.

دستگاه XIM Matrix معرفی شد| بهترین مبدل ماوس و کیبورد برای پلی‌استیشن 5!

تقریباً در هیچ بخشی بازی Assassin’s Creed Mirage خلاقانه‌ یا خیلی پیچیده نیست، اما این بازی به گونه‌ای طراحی شده تا به هر طریقی دل طرفداران قدیمی را به دست آورد. با این حال، در برخی از موارد پیش پا افتاده و نادر، نمی‌توانید موارد مشابه با نسخه‌های اورجینال پیدا کنید و خیلی از موضوعات آزارتان خواهد داد، اما اساسینس کرید میراژ دقیقا می‌داند که یک محصول کلاسیک چیست و در سال‌های مدرن صعنت بازی‌های ویدیویی باید چگونه آن را به مخاطبان جدید و قدیمی‌اش ارائه کند که همین موضوع، بزرگ‌ترین نقطه قوت این محصول ۵۰ دلاری است.

نقد و بررسی این بازی با توجه به نسخه پلی‌استیشن ۵ نگارش شده است.

نمره نهایی دراگون شاپ: ۸.۵ از ۱۰

نظر شما در خصوص این مقاله چیست؟ آیا شما هم یکی از بازیکنانی بوده‌اید که به تجربه بازی AC: Mirage پرداخته بوده‌اند؟ به نظر شما آیا در آینده باز هم فرصتی به دست خواهیم آورد تا تیم سازنده محصولی مبتنی بر بازی‌های قدیمی بسازد و آن را روانه بازار کند؟ نظرات خود را پیرامون این موضوعات با ما به اشتراک گذاشته و سایر اخبار و مقالات مربوط به حوزه بازی‌های ویدیویی را از طریق صفحه اصلی پیگیری و مطالعه کنید.