چرا قیمت بازی Red Dead Redemption تصمیم بدی است؟
استراوس زلنیک (Strauss Zelnick)، مدیرعامل کمپانی تیک – تو (Take-Two)، از قیمت‌گذاری نسخه ریمستر بازی Red Dead Redemption که معادل ۵۰ دلار برای کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و نینتندو سوییچ است، دفاع کرده بود. در این مقاله از فروشگاه دراگون شاپ به بررسی اشتباه قیمت‌گذاری این محصول خواهیم پرداخت.
وضعیت استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز (Rockstar Games) اصلاً خوب نیست و از بعد از خروج دن هاوسر (Dan Houser) به عنوان اولین بنیانگذار این استودیو در سال ۲۰۱۸ میلادی و بعد از عرضه موفقیت‌آمیز بازی Red Dead Redemption 2، شرایط عجیبی هم در این استودیوی سازنده و هم در کمپانی مادرش یعنی تیک – تو اینتراکتیو پدیدار شده است.
از شرایط عرضه بازی GTA Trilogy: The Definitive Edition گرفته تا عرضه سرویس +GTA و انتشار نسخه نسل نهمی GTA V و حالا هم ریمستر بازی Red Dead Redemption باعث شده تا مخاطبان مثل سابق دیگر علاقه چندانی به این استودیوی بازی‌سازی نداشته باشند و از بابت تصمیمات آینده شرکت نگران شوند.
بر خلاف بازی Grand Theft Auto Online که بعد از گذشت ۱۰ سال هنوز به خوبی از آن پشتیبانی می‌شود، راکستار خیلی زود علاقه‌اش را نسبت به مجموعه Red Dead Redemption از دست داد و حتی تیم سازنده به بهانه کار روی نسخه بعدی فرانچایز GTA، به‌روزرسانی ۶۰ فریمی بازی یادشده را برای کنسول‌های نسل نهمی پلی‌استیشن ۵، ایکس باکس سری ایکس و ایکس باکس سری اس منتشر نکرده‌اند و شرایط بدتر شد.
همین حالا می‌توانید اکانت ظرفیتی بازی Red Dead Redemption 2 را از فروشگاه دراگون شاپ تهیه کنید
پچ به‌روزرسانی نسل نهمی چیزی نیست که ما می‌خوایم راجع‌به آن صحبت کنیم، بلکه داستان اینجا است که حتی تیم سازنده مستقر در استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز هم علاقه‌ای به بخش آنلاین بازی یادشده نداشتند و خیلی زود پشتیبانی از آن را متوقف کردند. حتی قرار بود که پشتیبانی از GTA Online و GTA V هم به خاطر کار روی نسخه بعدی Grand Theft Auto متوقف شود؛ اما همین چندوقت پیش جدیدترین به‌روزرسانی برای علاقه‌مندان به آن محصول منتشر شد.
با این حال، برای سالهای زیادی (بعد از ظهور کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و ایکس باکس وان)، کاربران یک صدا درخواست کرده‌اند تا نسخه ریمستر بازی Red Dead Redemption که پیش‌تر به صورت اورجینال در سال ۲۰۱۰ میلادی منتشر شده بود را دریافت کنند؛ اما در نهایت خبری نشد که نشد. حالا با گذشت یک دهه از انتشار آن بازی و البته بسته الحاقی بسیار خوبش که با نام Red Dead Redemption: Undead Nightmare شناخته می‌شد، راکستار تصمیم به عرضه نسخه ریمستر گرفت، اما با شرایطی کاملاً متفاوت‌تر.
این نسخه بازسازی شده در وهله اول آن چیزی نبود که برای مدت‌ها از تیم سازنده می‌خواستیم و در وهله دوم نیز فقط برای کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و نینتندو سوییچ منتشر می‌شود (حتی نسخه رایانه‌های شخصی هم وجود ندارد و کنسول‌های نسل نهمی پلی‌استیشن ۵، ایکس باکس سری ایکس و ایکس باکس سری اس هم جزو فهرست قرار ندارند) و در وهله سوم نیز قیمت بسیار زیادی برای محصولی که ۱۳ سال از عمرش می‌گذرد و ویژگی تازه‌ای به خودش اضافه نکرده دارد.
شاید از خودتان بپرسید که تکلیف پورت ایکس باکس وان بازی Red Dead Redemption چه می‌شود؟ باید به آن دسته از مخاطبانی که اطلاعی ندارند گفت که کنسول‌های ایکس باکس در نسل گذشته به لطف فناوری Backward Compatibility یا پشتیبانی از بازی‌های نسل قبل‌تر که منجر به اجرای عناوین Xbox Original و Xbox 360 روی کنسول‌های ایکس باکس وان و ایکس باکس وان ایکس شد، توانستند به صورت رایگان بازی یادشده را تجربه کنند و به طبع کاربران کنسول‌های نسل نهمی مایکروسافت نیز می‌توانند از چنین ویژگی‌هایی استفاده کنند.
با توجه به اینکه در نسل هشتم کنسول‌های خانگی استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز به صدای مخاطبان گوش نکرد و آن نسخه بازسازی شده‌ای که هم لایق گیمرها بود و هم اینکه توقع‌ها در آن برهه زمانی کمتر از الان وجود داشت، آن‌ها باید این پروژه را صرفا یا برای کنسول‌های نسل کنونی منتشر و آماده می‌کرده‌اند، یا اینکه در نهایت خودشان پروسه بازسازی را به دست می‌گرفتند و به شخص ثالث دیگری محول نمی‌کردند.
تمام این تصمیمات کاملاً گیج کننده است و مخاطبان را به شدت عصبی می‌کند. شما فقط کافی است که به بیشتر کامنت‌های گذاشته شده در سوشال مدیاهای مربوط به راکستار پیرامون اولین تریلر از بازی Red Dead Redemption نگاه کنید و ببینید که چگونه مردم به این وضعیت واکنش نشان داده‌اند. البته در این مقاله نکات زیادی برای انتقاد کردن وجود دارد که ما کم و بیش به آن‌ها می‌پردازیم تا در نهایت به مورد اصلی برسیم. برای شروع، بیایید راجع به این موضوع صحبت کنیم که در واقع ما با ریمستری روبه‌رو نیستیم و صرفاً پورت عادی بازی یادشده از کنسول‌های نسل هفتم به کنسول‌های نسل هشتم پیش روی ما است.
تقریباً پورت مستقیم در اینجا داریم که بدون هیچ تغییر بزرگ و کوچکی به دست مخاطبان می‌رسد. البته در زمان نگارش این مقاله، بعضاً تصاویری در سطح فضای مجازی دیده شده است که تفاوت‌های گرافیکی نسخه اصلی با آنچه که ریمستر نامیده می‌شود، دیده شده و بعضی از مخاطبان به تعریف و تمجید آن پرداخته‌اند. با این حال، سطح تغییرات در چه حدی است؟ در حد بهبود تکسچر‌ها، بهبود سایه‌زنی‌ها، بهبود نورپردازی و در نهایت مقداری استفاده از پوشش‌های گیاهی خیلی کم در محیط.
اشتباه دومی که در خصوص آن صحبت می‌کنیم، پیرامون موضوعی است که کمی بالاتر هم به آن اشاره داشتیم. هیچ نسخه بومی برای پلی‌استیشن ۵ از بازی Red Dead Redemption معرفی نشده است. حتی اگر فرض را بر این بگیریم که مخاطبان کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ از پلی‌استیشن ۵ بیشتر بوده و راکستار برای حمایت از اقشار بازیکنانی که در نسل قبلی کنسول‌های خانگی مانده‌اند هم دست به چنین کاری زده است، با این حال، تیم سازنده می‌توانست پورت خودش را به صورت کاملاً اختصاصی برای پلی‌استیشن ۴ توسعه دهد و از آنجایی هم که بازی‌های آن کنسول روی پلی‌استیشن ۵ قابل اجرا است، دیگر با این افتضاح روبه‌رو نبودیم.
شاید داستان غم‌انگیز گرافیک کنونی بازی موردبحث ما، به آنجایی ختم می‌شود که تیم مسئول نسخه بازسازی می‌خواست تا بازی را برای کنسول‌های نینتندو سوییچ هم آماده کند. بر اساس اطلاعات، نسل بعدی کنسول‌های دستی شرکت ژاپنی نینتندو (Nintendo) قدرتی برابر با کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و ایکس باکس وان دارد؛ اما این موضوع برای نسل بعدی خانواده سوییچ یا هر محصول دیگر شرکت یادشده خواهد بود و سیستم سرگرمی موجود در بازار کنونی توانایی اجرای بازی‌ها با گرافیک بالا را ندارد و به همین خاطر تیم سازنده به سراغ ریمیک یا ریمستر حسابی از بازی Red Dead Redemption نرفت.
مورد بعدی که می‌تواند داغ دل بسیاری از مخاطبان را زنده کند، عدم تصمیم انتشار بازی روی پلتفرم رایانه‌های شخصی است. با توجه به اینکه بازی Red Dead Redemption 2 برای پلتفرم یادشده در دسترس قرار گرفت و اکنون همه مخاطبان از تجربه‌اش به لطف مادهای متنوع راضی هستند؛ اما نسخه بازسازی شده قسمت اول قرار نیست بار دیگر و پس از سپری شدن ۱۳ سال در اختیار این قشر بزرگ از جامعه بازیکنان بازی‌های ویدیویی قرار بگیرد که همین موضوع یکی از دلایل بزرگ تصمیمات اشتباه گرفته شده پیرامون محصول موردنظر ما خواهد بود.
از همه این موارد که بگذریم، به بحث اصلی خودمان یعنی تعیین قیمت برای محصولی که فقط یک پورت ساده است می‌رسیم. چند روز آینده، تمام علاقه‌مندان به فرانچایز Red Dead Redemption می‌توانند این محصول را روی یکی از پلتفرم‌های پلی‌استیشن ۴ یا نینتندو سوییچ تجربه کنند که البته برای این کار باید ۵۰ دلار ناقابل به حساب تیم سازنده واریز کرده تا در نهایت مجوز تجربه بازی را داشته باشند. البته نمی‌توانیم انکار کنیم که فقط بازی اصلی در بسته پیشنهادی پیش روی ما قرار دارد، چراکه با پرداخت آن مبلغ می‌توانید بسته‌الحاقی Undead Nightmare را نیز تجربه کنید و با این حساب دو بازی سرگرم‌کننده مجزا خواهید داشت.
در این مورد که هر کدام از آن‌ها تجربه‌ای منحصربه‌فرد و خارق‌العاده هستند که شکی وارد نیست و می‌توانید ساعت‌ها به لطف وجودشان سرگرم شوید. کاری به قدیمی بودن گیم‌پلی یا داستان هم نداریم، چراکه مطمئناً مخاطبان امروزی هم می‌توانند از چنین محصولی استفاده کرده و سرگرم شوند. با این حال، مشکل اصلی ما پیرامون قیمت‌گذاری در خصوص خود بازی نیست؛ بلکه در خصوص پروسه پورت به جای ریمستر است که ارزش آن را به شدت پایین می‌آورد. در حقیقت، بازار بازی‌های ویدیویی به گونه‌ای است که اگر می‌خواهید محصول موفق و پر فروشی داشته باشید؛ علاوه بر بازاریابی‌های عجیب و غریب، باید گرافیک محصولاتتان را بالا ببرید تا مخاطبان به خودی خود جذب ساخته‌های تیم سازنده شما شوند.
بگذارید اینطور بگویم که برای محصولی که ۱۳ سال از عمرش می‌گذرد و ظاهراً هم یک پورت ساده و مستقیم است و هیچ تفاوتی با تجربه اولیه و اورجینال ندارد، پرداختن ۵۰ دلار پول نقد ظلم و ستم خالص است که هرکسی نمی‌تواند به سادگی از کنار این قضیه بگذرد. راستش را بخواهید خیلی خوشحالم از اینکه مخاطبان بابت چنین تصمیماتی اعتراض می‌کنند، چراکه اگر همچین اتفاقاتی نمی‌افتاد، دیگر شرکت‌های سازنده حتی به خودشان زحمت نمی‌دهند تا محصول قدیمی که در اختیار دارند را به خوبی و با اصول اساسی ریمستر یا ریمیک یا به بیان فارسی بازسازی کنند.
آن وقت وارد برهه‌ای می‌شویم که حتی باید نسخه‌های اول سری بازی Call of Duty را به صرف اورجینال بودن با مبلغ ۷۰ دلار که پول یک محصول تماما نوآورانه و نسل نهمی است، خریداری کنیم. وقتی صحبت از پرداخت پول می‌شود، هیچ کاری نداریم که داریم در خصوص یکی از بهترین بازی‌های جهان باز در تاریخ صنعت بازی‌های ویدیویی یعنی Red Dead Redemption صحبت می‌کنیم یا اینکه بهترین بازی تمام دوران یعنی سری بازی The Last of Us پیش روی ما باشد و برای سومین نسل پی در پی پورتش وارد بازارهای جهانی شود.
البته باز پرداخت پول بیشتر از ۵۰ دلار برای محصولی مثل The Last of Us Part 1 خیلی منطقی‌تر از این بازی است. اولاً آن اثر، به طور کامل برای کنسول پلی‌استیشن ۵ بومی‌سازی شده و از فناوری‌های تعبیه شده در این کنسول و کنترلر دوالسنس استفاده می‌کند، در ثانی نیز گیم‌پلی و گرافیک بازی در ابعاد بسیار زیاد دستخوش تغییرات اساسی شده و تجربه پشت‌سر هم The Last of Us Part 1 و The Last of Us Part 2 تجربه‌ای کاملاً سینمایی به مخاطبان تازه‌وارد و عاشقان صنعت بازی‌های ویدیویی می‌دهد.
۱۱ موردی که دوست داریم روی کنسول پلی استیشن ۵ داشته باشیم
حالا این موارد را با نسخه بازسازی شده بازی Red Dead Redemption مقایسه کنید و ببینید که آیا ۵۰ دلار ارزش پرداختن دارد؟ صرفاً اگر طرفدار پر و پا قرص مجموعه باشید، احتمالاً چنین کاری را خواهید کرد؛ اما اگر بحث تجربه باشد و حتی بخواهید به صورت سینمایی ابتدا بازی Red Dead Redemption 2 را تجربه کرده و سپس به قسمت اول RDR برسید (به خاطر خط داستانی و روایی که تیم سازنده تعبیه کرده است)، حتماً و قطعاً حالتان گرفته می‌شود و اصلاً تجربه خوبی نخواهید داشت (مخصوصاً اگر علاقه‌مند به بازی‌های گرافیکی و زرق و برق دار باشید).
با این وجود، بدیهی است که بازسازی تمام و کامل بازی Red Dead Redemption سناریویی تمام و کمال برای بسیاری از مخاطبان بوده و اکنون هم هست و شاید باورتان نشود که خیلی از بازیکنان همچنان امیدوار هستند که نسخه نسل نهمی این بازی در کنار به‌روزرسانی مربوط به RDR 2 در یک زمان واحد منتشر شوند. اگر سناریو یادشده عملی می‌شد، پرداختن ۵۰ دلار که هیچ، بلکه ۷۰ دلار هم کاملاً منقطی به‌نظر می‌رسید و فکر نمی‌کنم کسی پیدا می‌شد که بخواهد بابت چنین موضوعی انتقاد کرده و حتی مقاله‌ای هم بنویسد.
اصلا تمام این‌ها به کنار، حتی اگر با ریمستر حسابی روبه‌رو بوده‌ایم هم باز کمترین فشار به مخاطبان برای پرداخت مبلغی بین ۵۰ تا ۶۰ دلار وارد می‌شد و انقدر فضای مجازی درگیر انتقاد از راکستار گیمز و سیاست‌های پشت پرده مدیران شرکت نمی‌شد. داستان در اینجا پیرامون موضوعی می‌چرخد که شما برای تجربه بازی ۱۳ سالهای که حتی بخش آنلاین هم شامل حالش نمی‌شود می‌خواهید ۵۰ دلار پول نقد پرداخت کنید و فکر می‌کنید این کار می‌ارزد؟ به نظر من که دیوانگی محض است.
ما پیش‌تر در خصوص حذف شدن بخش آنلاین Faction MP بازی The Last of Us در نسخه ریمیک‌اش صحبت کرده بوده‌ایم و به خاطر همین یک مورد پرطرفدار، پرداخت ۷۰ دلار را منطقی نمی‌دانستیم؛ اما همانطور که گفتم آن محصول از خیلی از جهات از بازی Red Dead Redemption که فقط پورت مستقیم است، جلوتر بود. با بالا رفتن حجم انتقادها از مدیریت و بازخوردهای منفی طرفداران، استراوس زلنیک، مدیرعامل کمپانی تیک – تو اینتراکتیو که مالک استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز هم هست، در مصاحبه‌ای به رسانه IGN توضیح داد که ۵۰ دلار «از نظر تجاری بسیار دقیق است» و همچنان روی این موضوع که شما با پرداخت این پول هم بازی اصلی و هم بسته‌الحاقی Undead Nightmare را خواهید داشت، پا فشاری کرد.
همچنان در پیامی به دوستداران و علاقه‌مندان به این سری بازی غرب وحشی اعلام می‌کنیم که هر دو بازی Red Dead 1 و Undead Nightmare تجربه‌های بسیار خوبی هستند که به دل هر مخاطبی می‌نشینند و ما قصد نداریم که خود محصول را نقد کرده یا جلوی پیشرفت احتمالی‌اش در خصوص گردآوری کردن جامعه بزرگی از مخاطبان را بگیریم؛ بلکه هدف ما آگاهی و بیدار کردن قشر بازیکنان است که از چنین پروژه‌های کلاهبردارانه حمایت نکنند. بحث ما فقط قیمت تمام شده‌ای است که تیم سازنده از آن برای جیب‌بری استفاده کرده و به طور کامل یک طمع مالی خالص و ساده و تمام عیاری است که هرکسی می‌تواند به راحتی وارد گردابی که پیش رویش است شود.
برای افزایش فضای PS5 از هارد اکسترنال استفاده کنیم یا اینترنال؟
داستان ناراحت کننده اینجا است که هم تیم مدیریت استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز و هم بالا دستان آن‌ها که در شرکت تیک – تو اینتراکتیو حضور دارند، می‌دانند که فرانچایز Red Dead Redemption در بین مردم جایگاه ویژه‌ای دارد و مخاطبان بسیار زیادی هم از چنین محصولی حمایت می‌کنند؛ بنابراین آن‌ها با خودشان فکر کرده‌اند که انتشار مجدد بازیی که ۱۳ سال پیش منتشر شده بود و هیچ تغییر خاصی را هم شامل نمی‌شود، می‌تواند فروش خیلی خوبی را تجربه کند. پس همین موضوع نظریه استراوس زلینک را نقش می‌کند که قیمت انتخابی آن‌ها به لحاظ تجاری اصلاً دقیق نیست و فقط ضرر خالص برای هرکسی که حمایت کند، خواهد بود.
باز باید برگردیم به قضیه قبلی و سوالی مطرح کنیم که جوابش در دستان خیلی از شما مخاطبان قرار دارد. وقتی که بازی The Last of Us Part 1 در سال گذشته برای کنسول پلی‌استیشن ۵ با قیمت ۷۰ دلار عرضه شد، آیا قیمت منصفانه‌ای داشت؟ من اینجا جوابی به سوال فوق نمی‌دهم و همانطور که بارها در طول مقاله اشاره کردم، آن محصول از همه نظر از چیزی که ما به نوعی ریمستر بازی Red Dead Redemption می‌دانیم جلوتر است. گیم‌پلی دستخوش تغییرات شده بود، گرافیک ارتقاء پیدا کرده بود، تعامل با محیط راحت‌تر شده بود، هوش مصنوعی ارتقاء پیدا کرده بود و از این «بود»های زیاد در آن محصول داشتیم.
با وجود این همه تغییرات، مخاطبان از تصمیم استودیوی بازی‌سازی ناتی داگ (Naughty Dog) انتقاد کرده‌اند و به کمپانی سونی هم برچسب کلاهبرداری و این چیزها را چسباندند. علت اصلی در آنجایی وجود داشت که چرا باید مخاطبان ۷۰ دلار برای بازیی پرداخت کنند که فقط تجربه‌ای آفلاین و داستانی محور را ارائه می‌کند و حتی نیازی هم به عرضه مجدد‌اش نبود؟ ما پیش از آن، بازی The Last of Us Remastered را داشتیم که شاید از لحاظ گیم‌پلی به نسخه دوم نمی‌رسید، اما در عوض جلوه‌های گرافیکی خوبی داشت و حتی شامل بخش آنلاین هم می‌شد.
در مقایسه بین پورت بازی Red Dead Redemption و بازی The Last of Us Part 1 می‌توانیم بگوییم که آخرین ساخته استودیوی بازی‌سازی ناتی داگ با تمام شرایطی که دارد، قیمت معقولانه‌تری را به مخاطبان ارائه داد و هرچند که کاربران پلتفرم رایانه‌های شخصی با ۱۰ دلار ارزان‌تر از کاربران پلی‌استیشن توانستند محصول موردبحث ما را تجربه کنند. اگر بخواهم شرایط را بدتر کنم، باید بازی Metroid Prime Remastered را نام ببریم که همین یک محصول کار را به تنهایی برای تیک – تو اینتراکتیو و راکستار گیمز سخت و سخت‌تر می‌کند.
در حال حاضر که این مقاله را نگارش می‌کنم، کمپانی ژاپنی نینتندو شرکتی نیست که به خاطر تصمیم‌های قیمت‌گذاری منصفانه شناخته شده باشد و اگر صادق باشیم، به نظر می‌رسد که مدیران آن کمپانی نیز اذیت‌هایی کرده‌اند؛ ولی با این وجود بازی Metroid Prime Remastered نمونه‌ای درخشان از بازسازی محصولی بود که طرفداران برای سالهای متوالی نامش را صدا می‌کرده‌اند. این بازی حتی خوشبین‌ترین افراد در بین ما را شگفت‌زده کرد و بیشتر فکر می‌کرده‌اید که با محصولی Remake روبه‌رو هستید تا Remastered و به همین خاطر نمی‌توانید تیم سازنده را سرزنش کنید. در زمان انتشار نیز این بازی قیمتی معادل ۴۰ دلار را داشت و تازه آن همه تغییرات نسبت به نسخه اورجینالش دیده بود.
یک ریمستر فوق‌العاده فقط با قیمت ۴۰ دلار که البته بهترین بازسازی در صنعت بازی‌های ویدیویی بود که می‌توانستید ببینید. از لحاظ کلی هم قیمتش منصافانه بود درست است؟ حالا شاید با خودتان بگویید که کل محتوای این مقاله برای ۱۰ دلار چانه‌زنی نوشته شد؟ نه بحث ۱۰ دلار ارزان‌تر نیست؛ چراکه می‌دانیم نسخه بازسازی شده بازی Red Dead Redemption به اندازه بازی Metroid Prime Remastered در زمینه تغییر و تحولات جاه‌طلبانه نیست. استقبال از بازی دوم به گونه‌ای زیاد بود که حتی تیم سازنده به فکر بازسازی کردن نسخه دوم و سوم هم افتاده و از طرفی هم تیمی را برای توسعه پورژه نسخه چهارم در گوشه کناری قرار داده تا با یک برنامه‌ریزی منظم نه تنها داستان فرانچایز را دوباره زنده کند؛ بلکه شانس مجددی را به مخاطبانی بدهد که تاکنون اقدام به تجربه اثر یادشده نکرده بوده‌اند.
۱۰ تئوری مربوط به بازی Spider-Man 2 که احتمالاً درست باشند
اصلاً دیگر نیاز نیست که پورت بازی Red Dead Redemption را با هیچ بازی دیگری مقایسه کنید تا ببینید چه کلاه گشادی بر سر مخاطبان و طرفداران می‌رود. بیایید آن را با نسخه اورجینالش که ۱۳ سال پیش برای کنسول‌های ایکس باکس ۳۶۰ و پلی‌استیشن ۳ منتشر شده بود مقایسه کنیم. همانطور که گفتیم، کاربران کنسول‌های ایکس باکس در نسل حاضر و گذشته به لطف قابلیت پشتیبانی از بازی‌های نسل قبلی توانسته‌اند که نسخه ایکس باکس ۳۶۰ بازی RDR را تجربه کنند. حتی به لطف پیشرفت‌هایی که فناوری یاد شده داشت، مخاطبان روی کنسول‌های ایکس باکس وان ایکس و ایکس باکس سری ایکس توانستند با وضوح تصویری 4K و استفاده از بخش چندنفره به تجربه بازی موردعلاقه خودشان بپردازند؛ درصورتیکه این ویژگی‌ها در نسخه پورت شده وجود ندارد.
برای همین هم بود که این پورت برای کنسول‌های ایکس باکس معرفی نشد، چراکه آن‌ها حتی با داشتن اشتراک ایکس باکس گیم پس که ماهی ۱۷ دلار برایشان آب می‌خورد، محصول کامل‌تری نسبت به کاربران کنسول‌های پلی‌استیشن و نینتندو سوییچ تجربه خواهند کرد. اگر هم کسی بخواهد این بازی را خارج از اشتراک گیم‌پس تهیه کند، فقط باید ۲۹.۹۹ دلار برای بازی اصلی و ۱۰ دلار اضافه (در صورت علاقه) برای بسته‌الحاقی Red Dead Redemption: Undead Nightmare پرداخت کند. هر دوی این بازی‌ها به صورت جداگانه باز هم ۱۰ دلار ارزان‌تر از محصولی خواهد بود که چند روز دیگر به صورت دیجیتالی و ۲ ماه دیگر هم به صورت فیزیکی روانه بازار می‌شود.
بنابراین این همه صحبت کرده‌ایم تا هم شما مخاطبان گیج شده را کمی آگاه کنیم و هم از آن طرف جواب قاطع و منطقی به صحبت‌های آقای استراوس زلنیک داده باشیم که ۵۰ دلار قیمت برای پورت ساده این بازی روی کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ و نینتندو سوییچ با آن همه شرایطی که توضیح داده شد، اصلاً منقطی نیست. با توجه اینکه راجع به محصولی به اسم Red Dead از استودیوی بازی‌سازی ناتی‌داگ صحبت می‌کنیم، فروش خوب این بازی در روز‌ها و هفته‌های پس از انتشار تضمین شده خواهد بود (حتی با توجه به مسیر مشابه‌ای که پیرامون باندل GTA Trilogy اتفاق افتاد).
با این حال، درست زمانی که مدیران فکر می‌کنند که به خوبی و بدون هیچ هزینه اضافی در حال دوشیدن مخاطبان هستند؛ فروش کلی این بازی ضعیف و ضعیف‌تر خواهد شد و آن زمان اصلاً تعجبی نمی‌کنیم که چرا مخاطبان از بازیی که روزی بهترین محصول صنعت بازی‌های ویدیویی بود، دیگر استقبال نکرده‌اند. اینکه شما بتوانید بازی Red Dead Redemption را روی محصول پورتابل یا قابل حمل مثل نینتندو سوییچ در هر زمان و هر مکانی تجربه کنید؛ یا جزو مخاطبانی باشید که تاکنون شانسی برای تجربه نسخه اصلی در ۱۳ سال پیش نداشته‌اید، موارد وسوسه کننده‌ای خواهد بود که استودیوی بازی‌سازی راکستار گیمز و کمپانی تیک – تو اینتراکتیو این نقطه ضعف شما را می‌دانند و درست از همانجا به شما ضربه خواهند زد تا مجبور به پرداخت پول دلخواه آن‌ها شوید.
با این حال اگر شما هم یکی از علاقه‌مندان به تجربه بازی یادشده هستید، فعلاً می‌توانید اکانت ظرفیتی آن را از فروشگاه دراگون شاپ در زمان موجود شدن خریداری کرده و در ۲ ماه آینده نیز دیسک فیزیکی‌اش را با ضمانت بهترین قیمت و ارسال سریع تهیه کنید.
لینک منبع: Gamingbolt
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.