بخش آنلاین بازی The Last of Us شانس مجدد ناتی داگ خواهد بود
استودیوی بازی‌سازی ناتی داگ (Naughty Dog) نسبت به سایر تیم‌های تولید کننده هم وقت خوب و هم ثبات زیادی در تولید محصولاتش دارد. اگر آنها موفق به انتشار بازی مستقل و آنلاین The Last of Us شوند، این فرصت را خواهند داشت تا به وعده‌های محقق نشده خودشان نیز عمل کنند. در این مقاله از فروشگاه دراگون شاپ راجع‌به شانس مجدد تیم سازنده بیشتر صحبت خواهیم کرد.
برای بیش از یک دهه، استودیوی بازی‌سازی ناتی داگ به خاطر ساخت و تولید بازی‌های مختلفی چون The Last of Us، Uncharted 4: A Thief’s End، Uncharted: Lost Legacy، The Last of Us Part 2 و همچنین The Last of Us Part 1 مورد ستایش مخاطبان قرار گرفته است که البته هر کدام از این عناوین، بیشتر در زمینه تک‌نفره و داستانی محور خوش درخشیدند و جوایز مهم سال را هم درو کرده‌اند.
با این حال، استودیوی سازنده چندباری شانس خودش را برای ورود به حوزه تولید بازی‌های ویدیویی آنلاین‌محور امتحان کرده است و این موضوعات را می‌توانیم هم در بخش آنلاین The Last of Us و هم در بخش آنلاین Uncharted 4 به خوبی مشاهده کنیم. هر کدام از این محصولات بازخوردهای متفاوت و متنوعی گرفته‌اند و با این وجود، بسیاری از طرفداران روی محصول اول بیشتر پا فشاری می‌کنند و از تجربه‌اش لذت می‌برند.
بعد از گذشت مدت زمان قابل توجه‌ای، استودیوی بازی‌سازی ناتی داگ به وضوح اعلام کرد که در حال ساخت و توسعه بازی آنلاین محور مستقل از جهان The Last of Us است و همین موضوع باعث شد تا نگاه همه مخاطبان به این شرکت دوخته شود. با توجه به اینکه نمی‌دانیم پروسه تکمیل این محصول چه زمانی به پایان می‌رسد و اصلاً آیا نسبت به بقیه پروژه‌ها در اولویت اول قرار دارد یا خیر، اما این بحث می‌تواند خبر بسیار خوبی برای تمام طرفدارانی باشد که بخش آنلاین نسخه اول را تجربه کرده بوده‌اند و حالا هم به دنبال تجربه‌های جدیدتر هستند.
در ابتدا، همه بازیکنان فکر می‌کرده‌اند که بازی The Last of Us Part 2 نیز با قابلیت Faction MP عرضه خواهد شد؛ اما ناتی داگ خیلی کمتر از بازه ۱ هفته‌ای انتشار شاهکار بزرگ خودش توضیح داد که هیچ بخش آنلاینی در دست توسعه نیست و بعدها نظرش را در این زمینه عوض کرد. آنها در رویداد سامر گیم فست ۲۰۲۲ حضور داشتند و در آنجا اولین تصویر آرت بوک محور از پروژه بخش چندنفره The Last of Us را که نوید یک داستان جدید را می‌داد، نشان داده‌اند.
سوالی که در اینجا باقی می‌ماند، این است که آیا تیم سازنده مستقر در استودیوی بازی‌سازی ناتی داگ از بازی‌های برتر موجود در ژانر عناوین آنلاین برای توسعه محصول خودش استفاده می‌کند، یا ما صرفاً با نسخه اصلاح شده از Faction Multiplayer روبه‌رو هستیم. صرف نظر از اینکه بازی ساخته شده چه شکل و شمایلی به خودش می‌گیرد، ناتی داگ می‌تواند قول‌هایی که سر نسخه دوم داده بود را با عرضه کردن چنین محصولی که جهانی مشابه و مرتبط دارد، عملی کند.
ناتی داگ در اینجا باید یک کار اساسی و کاملا زرق و برق دار انجام دهد و آن هم این است که به جای استفاده از مکانیزم‌های بازی The Last of Us Part 2 که پیش‌تر هم تجربه‌اش کرده بوده‌ایم، برنامه‌ای ایجاد کند (که مطمئن هم هستیم این کار را انجام داده و فقط برای توضیح به شما می‌گوییم) که هر دو بازی با یکدیگر ترکیب شوند. کسانی که پیش‌تر اقدام به تجربه نسخه دوم کرده بوده‌اند، می‌دانند که پیاده‌سازی مکانیزم‌های تعریف شده گیم‌پلی در Part 2 به صورت همه جانبه در یک بازی آنلاین پیاده‌سازی نمی‌شود و به فرض محقق شدن این کار، اصلاً لزومی ندارد که مثلا ما در حالت دراز کشیده شده به زیر تخت برویم و قایم شویم! بنابراین تیم سازنده باید به گونه‌ای کارها را انجام دهد که انگار هم ایده‌های بخش آنلاین و هم مکانیزم‌های طراحی شده پارت ۲ و البته مقداری از پارت ۱ را به صورت معجزه‌آسایی با یکدیگر ترکیب کند.
بهترین صندلی گیمینگ از اقتصادی تا حرفه‌ای | فهرستی ارزشمند با قیمتی کاملاً معقول از دراگون شاپ
این کار از دو جهت بسیار خوب است: اول اینکه مخاطبان دیگر با شکاله‌های تکراری مواجه نمی‌شوند و بنابراین جلوی هر انتقادی در آینده گرفته می‌شود، دوم اینکه باعث بروز خلاقیت‌های زیاد تیم سازنده استودیوی بازی‌سازی ناتی داگ خواهد شد. از آنجایی که ما به نبوغ این تیم بازی‌ساز مطمئن هستیم، بنابراین آنها می‌توانند تعریف جدیدی از سبک و دنیای بازی‌های آنلاین (شاید!) جهان باز داشته باشند و محصولی را خلق کنند که برای سایر عناوین در آینده الگو باشد.
در این بین، هنوز خیلی از گیمرها هستند که اصلاً نمی‌توانند بخش آنلاین مجموعه The Last of Us را به چشم یک محصول مستقل نگاه کنند. آنها با خود عقیده دارند که نسخه اول بخش آنلاین متناسب و عالی داشت که هنوز هم توسط خیل عظیمی از بازیکنان تجربه می‌شود؛ بنابراین تیم سازنده نه از جهان نسخه اول و نه از مکانیزم‌های آن چیزی در بازی خود قرار نمی‌دهد و مستقیم به سراغ ایده‌هایی می‌رود که در پارت دوم آنها را پیاده‌سازی کرده بود. با این حساب، بازی در دست توسعه ناتی داگ عملاً بخش آنلاین نسخه دوم شناخته می‌شود که ۳ یا ۴ یا حتی ۵ سال بعد از عرضه نسخه داستانی به دست علاقه‌مندان می‌رسد.
این ایده ذهنی گیمرها تاحدودی درست است، چراکه قبل از تکذیب وجود بخش آنلاین برای بازی The Last of Us Part 2 توسط ناتی داگ در بحبوحه زمان انتشار، تیم سازنده در اوایل ادعا کرده بود که بازیکنان می‌توانند انتظار وجود بخش آنلاین برای نسخه دوم را داشته باشند. همین صحبت‌ها چرخه ذهنی جدیدی تولید کرد و به مخاطبان یادآوری کرد که آنها چقدر از Faction MP نسخه اول لذت برده‌اند و حالا می‌توانند به راحتی برای سال‌ها از Faction MP 2 هم لذت ببرند.
به خاطر همین موضوع هم هست که بسیاری از مخاطبان با خودشان به صورت مداوم فکر می‌کنند که بازی The Last of Us Multyplayer (یا هر عنوانی که دارد)، عملاً محصولی مستقل نیست و در راستای بازی دوم ساخته و تولید می‌شود. با این وجود، آنها فقط چند سالی از عمر خودشان را صرف کرده‌اند تا در نهایت روزی به این بازی موردعلاقه خودشان برسند و هنوز هم نمی‌دانیم که آیا در نهایت موفق خواهند شد یا خیر؟
اگرچه از نظر فنی دیگر قرار نیست هیچ وقت بخش اختصاصی و آنلاین The Last of Us Part 2 را از سوی استودیوی بازی‌سازی ناتی داگ ببینیم، اما با این وجود، تیم سازنده که معتقد است بازی بزرگ و آنلاین محور آنها کاملاً مستقل خواهد بود؛ می‌تواند جانشین آن وعده و عیدهای پیش از انتشار نسخه دوم باشد. به سرانجام رساندن پروسه خودش می‌تواند ویژگی‌های متفاوت دیگری را هم داشته باشد؛ به عنوان مثال نه تنها به مخاطبان نشان می‌دهد که استودیوی سازنده ذاتاً بد قول نیست، بلکه در دراز مدت محصولی را ساخت که ارزش تجربه و ستایش دارد.
نکته مثبت دیگر هم در آنجایی وجود دارد که این بازی آنلاین محور به سایر کاربران آنلاین‌باز کنسول پلی‌استیشن که تاکنون اقدام به تجربه دو بازی The Last of Us Part 1 و The Last of Us Part 2 ( بدون احتساب نسخه بازسازی اورجینال سال ۲۰۱۴( نکرده‌اند، بروند و روی بخش داستانی طراحی شده حسابی وقت بگذارند تا بیشتر با جهان آنلاین ساخته شده ارتباط برقرار کنند. البته نظریه نامحبوبی هم در اینجا وجود دارد و این است که تیم سازنده می‌خواهد بخش آنلاین را با نسخه ریمستر شده بازی The Last of Us Part 2 که به صورت اختصاصی برای کنسول پلی‌استیشن ۵ (و احتمالاً رایانه‌های شخصی) تولید می‌شود را به صورت باندل شده به فروش برساند.
مورد عجیبی نیست، چراکه باتوجه به نیاز مخاطبان به نسخه بازسازی شده قسمت اول که با ویژگی‌های کنسول پلی‌استیشن ۵ هم سینک باشد، نسخه دوم هم یکی از پر تقاضاترین موضوعات در این زمینه خواهد بود و تیم سازنده بدون شک روزی از نسخه Remaster پارت دوم (البته نه ریمیک) رونمایی خواهد کرد. تنها چیزی که ناتی داگ و سونی (Sony) با باندل کردن این دو محصول به هم می‌رسند، پول بیشتر و توجیه برای قیمت بالا خواهد بود.
هماطنور که می‌دانید، بازی مستقل و آنلاین محور The Last of Us یک محصول تماماً سرویس محور شناخته می‌شود و کمپانی سونی هم به عنوان ناشر قول داده که بازی‌های سرویس محور خودش را به صورت همزمان برای کنسول خانگی‌اش و پلتفرم رایانه‌های شخصی منتشر کند. چیزی که عرضه آن را برای پی سی غیر منقطی می‌کند، در دسترس نبودن بخش دوم برای کاربران آن سیستم سرگرمی است. پی سی پلیرها اکنون به نسخه اول دسترسی دارند و فقط کافی است که نسخه دوم را هم داشته باشند؛ بنابراین سونی با فروش یک باندل ۷۰ تا ۸۰ دلاری می‌تواند هم فروش بیشتری داشته باشد، هم دایره مخاطبان زیادتری را گردهم جمع‌آوری کند و هم اینکه مطمئن شود به خاطر تجربه بخش آنلاین، همه مخاطبان حداقل مجبور به تجربه بخش داستانی پارت دوم می‌شوند.
با پول ۱ بازی، ۱۰ بازی متنوع را روی پلی‌استیشن ۵ و پلی‌استیشن ۴ خودتان تجربه کنید
شاید هضم این موضوع عجیب باشد که بسیاری از مخاطبان در انجمن‌های خارجی خواهان عرضه نسخه ریمستر بازی The Last of Us Part 2 از سوی استودیوی بازی‌سازی ناتی داگ و کمپانی سونی هستند و به همین خاطر بود که گفتیم اصلاً بعید نیست که تیم سازنده به سراغ ساخت چنین باندلی برود. بسیاری از پروفایل کاربری‌های تیم سازنده از جمله نیل دراکمن (Neil Druckmman) اخیراً به وضعیتی تغییر کرده که در هر کدام آنها واژه «بازی معرفی نشده» مشاهده می‌شود. چه کسی می‌داند که این بازی، نسخه سوم The Last of Us، بازی آنلاین مجموعه، آی پی جدید یا نسخه ریمستر بازی The Last of Us Part 2 ست؟
البته شاید با خودتان فکر کنید که اصلاً نیازی هم به ریمستر کردن پارت دوم نیست، چراکه این بازی انحصاری پلی‌استیشن ۴ همچنان گرافیک بسیار بالا و گیم‌پلی عالی دارد و حتی با انتشار پچ به‌روزرسانی ۶۰ فریمی، دیگر نیازی هم به پورت سخت و فروش مجدد نباشد. با این حال، کاربرانی هستند که روی قابلیت بازخوردهای لمسی و محرک‌های تطبیقی پلی‌استیشن ۵ پافشاری می‌کنند و دوست دارند که بازی موردعلاقه خودشان را با وجود این قابلیت‌ها تجربه کنند.
اگر سونی و ناتی داگ چنین کاری انجام دهند، یعنی نسخه ریمستر را عرضه کرده و حتی بازی آنلاین را هم به طور ویژه به آن گره بزنند، وضعیت کنونی تیم سازنده و حتی ناشر از وضعیت کمپانی تیک – تو اینتراکتیو (Take – Two Interactive) و راکستار گیمز (Rockstar Games) هم بدتر خواهد شد. جنین طمعی را آن شرکت سازنده هم کرد و همانطور که در مقاله‌ای جداگانه به بررسی آن پرداخته بودیم، روزبه‌روز با شکست‌های قابل توجه‌ای روبه‌رو خواهد شد که نمی‌تواند به همین سادگی‌ها از کنارش بگذرد و پیش برود.
حاکیت این روزهای ناتی داگ و راکستار گیمز بسیار شبیه به یکدیگر هستند. طرفداران خشمگین هم هر دو شرکت با مشاهده تریلری از بازی The Last of Us Part 3 و بازی Grand Theft Auto 6 ساکت خواهند شد و دوباره مشتاق حمایت از استودیوها می‌شوند. حتی با توجه به وضعیت پورت بازی The Last of Us Part 1 روی پلتفرم رایانه‌های شخصی، کاربران این سیستم سرگرمی با معرفی پورت نسخه دوم هم ذوق‌زده خواهند شد و از آن حمایت خواهند کرد.
چیزی که تیم سازنده اکنون به عنوان خرگوش درون کلاه (یعنی شعبده بازی نجات بخش) به آن نیاز دارد، این است که بازی The Last of Us Multiplayer خودش را به صورت رایگان در اختیار کاربران قرار دهد. یک بازی Free To Play که همه مخاطبان بتوانند از آن بهره‌مند شوند و بدون دغدغه و پرداختن پول اضافه‌ای اقدام به تجربه‌اش کنند. البته اصلاً توقع نداریم و شاید بهتر باشد بگوییم که دوست نداریم تیم سازنده با کارهای عجیب و غریب شرکت اپیک گیمز (Epic Games)به عنوان سازنده بازی رایگان Fortnite، محصول خودش را به واسطه کراس اوورها زنده نگه دارد.
ناتی داگ و سونی پیش‌تر نشان داده بوده‌اند که از سیستم میکروترنزاکشن (یا به عبارت دیگری سیستم پرداخت درون برنامه‌ای) به خوبی می‌توانند استفاده کنند و هزینه‌های ساخت و تبلیغات را از این طریق زنده کنند. در خصوص بخش آنلاین بازی Uncharted 4 چیزی به خاطر نمی‌آورم، اما پیرامون بخش آنلاین بازی The Last of Us که در سال ۲۰۱۳ منتشر شد و هم اکنون هم سرورهای آن روی کنسول‌های پلی‌استیشن ۴ باز هستند؛ مخاطبان برای دریافت قابلیت‌ها و سلاح‌های منتخب دیگر باید مبلغی را به صورت جزئی (از ۰.۹۹ سنت تا ۱.۹۹ دلار) به ازای هر آیتم پرداخت می‌کردند تا همه چیز را به دست آوردند.
البته جامعه بازیکنان و مخاطبان صنعت بازی‌های ویدیویی دیگر نسبت به آن سال‌ها منعطف نیست و در طول این ۱۰ سال انجمن‌های مختلفی برای مبارزه با سیستم Pay to Win (پرداخت برای بردن) کار خودشان را آغاز کرده‌اند و همچنان هم فعال هستند. این سیستم به مخاطبان اجازه می‌دهد تا در ازای پرداخت مبلغ مشخص شده از سوی تیم سازنده، به سلاح‌ها و آیتم‌های ویژه‌ای دسترسی پیدا کنند که هر کاربر به صورت معمولی در بطن گیم‌پلی نمی‌تواند آنها را در اختیار داشته باشند. البته جامعه بازیکنان به خوبی با این قضیه کنار آمده و اگر مشاهده شود که محصولی از چنین پردازنده‌هایی استفاده می‌کند، حجم عظیم مخاطبان از تجربه آن عنوان کناره‌گیری می‌کنند که همین موضوع باعث تحمیل ضررهای سنگین به استودیوهای بازی‌سازی می‌شود.
در نتیجه باید گفت که نباید منتظر معرفی نسخه رایگان بخش آنلاین سری بازی The Last of Us از طرف سازنده یا ناشر باشید. احتمالاً ناتی داگ اقدام به باندل کردن دو بازی خود یعنی The Last of Us Multiplayer و The Last of Us Part 2 Remastered می‌کند و آن را با قیمت ۷۰ دلاری در کنسول‌های خانگی و ۶۰ دلاری در رایانه‌های شخصی (همان کاری که با بازی The Last of Us Part 1 انجام داد) روانه بازار می‌کند. اگر این کار انجام شود، در نهایت شرکت سازنده مورد بحث ما به وعده چند سال پیش خودش مبنی بر عرضه بازی The Last of Us Part 2 با وجود بخش آنلاین عمل خواهد کرد. شما مخاطبان عزیز می‌توانید هم اکنون هر یک از بازی‌های مجموعه آخرین از ما به همراه لوازم‌های جانبی‌اش را از فروشگاه دراگون شاپ خریداری کرده و تجربه خرید یا استفاده از محصولات را با ما و همراهان به اشتراک بگذارید.
لینک منبع: gamerant
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.