اگر شما از آن دسته از کسانی هستید که اشتباهات این فهرست را انجام میدهید و همچنان خود را گیمر حرفهای میدانید، پس بهتر است نگرشتان را عوض کرده و کارهای تاثیر گذاری انجام دهید تا بتوانید واقعا «گیمری حرفهای» شوید.
بازیهای ویدیویی دنیایی پر از چالش، سرگرمی و ماجراجویی هستند که میلیونها نفر را در سراسر جهان به خود جذب کردهاند. با این حال، تفاوت بین بازیکنان حرفهای و مبتدی گاهی اوقات بسیار چشمگیر است. در این مقاله، به بررسی ۱۵ رفتار و عادتی میپردازیم که معمولاً فقط در بازیکنان مبتدی دیده میشود. درک این نکات میتواند به بازیکنان تازهکار کمک کند تا مهارتهای خود را بهبود بخشند و تجربه بازی لذتبخشتری داشته باشند.
۱) نادیده گرفتن آموزشهای اولیه بازی
یکی از رایجترین اشتباهات بازیکنان مبتدی، نادیده گرفتن یا رد کردن سریع آموزشهای اولیه بازی است. بسیاری از بازیهای مدرن دارای بخشهای آموزشی هستند که مکانیزمهای اصلی بازی، کنترلها و قوانین پایه را به مخاطبان معرفی میکنند. بازیبازهای مبتدی اغلب با عجله از این بخشها عبور میکنند، زیرا مشتاق هستند سریعاً وارد صحنههای اکشن اصلی گیم پلی شوند.
این رفتار میتواند منجر به مشکلات جدی در ادامه بازی شود. بدون درک درست از مکانیزمهای اصلی، مخاطب ممکن است در مراحل بعدی با چالشهای غیرضروری مواجه شود. برای مثال، در یک بازی نقشآفرینی، نادیده گرفتن آموزشهای مربوط به سیستم مبارزه یا ارتقای شخصیت میتواند باعث شود هر گیمر در نبردهای آینده به شدت ضعیف عمل کند.
بازیکنان حرفهای میدانند که صرف زمان برای یادگیری اصول اولیه بازی، در نهایت به نفع آنها خواهد بود. این دسته از مخاطبان با دقت به آموزشها توجه میکنند و حتی گاهی چندین بار آنها را تکرار میکنند تا مطمئن شوند همه چیز را به درستی یاد گرفتهاند.
۲) ذخیره نکردن پیشرفت بازی به طور منظم
یکی دیگر از اشتباهات رایج بازیکنان مبتدی، عدم ذخیره منظم پیشرفت بازی است. این مسئله به ویژه در بازیهایی که سیستم ذخیره خودکار ندارند یا فواصل ذخیره خودکار آنها طولانی است، میتواند بسیار مشکلساز باشد.
بازیکنان مبتدی اغلب آنقدر غرق در گیمپلی میشوند که فراموش میکنند پیشرفت خود را ذخیره کنند. این میتواند منجر به از دست دادن ساعتها پیشرفت در صورت بروز مشکلاتی مانند قطع برق، خرابی سیستم یا حتی یک اشتباه ساده شود.
بازیکنان با تجربه عادت دارند که به طور منظم و در نقاط کلیدی بازی، پیشرفت خود را ذخیره کنند. آنها همچنین از چندین ظرفیت ذخیره استفاده میکنند تا در صورت نیاز بتوانند به نقاط مختلف بازی بازگردند.
۳) نخواندن متنهای بازی
بسیاری از بازیها، به خصوص بازیهای نقشآفرینی و ماجراجویی، دارای متنهای طولانی هستند که اطلاعات مهمی درباره داستان، شخصیتها و وظایف بازیکن ارائه میدهند. مخاطبان مبتدی اغلب تمایل دارند این متنها را نادیده بگیرند یا سریعاً از آنها عبور کنند.
این رفتار میتواند منجر به از دست دادن اطلاعات حیاتی شود. بازیبازها ممکن است ندانند دقیقاً چه کاری باید انجام دهند، کجا باید بروند یا چگونه با چالشهای پیش رو مقابله کنند. همچنین، نخواندن متنها میتواند باعث شود بازیکن از عمق داستان و شخصیتپردازی بازی بیبهره بماند.
گیمرهای حرفهای میدانند که خواندن متنهای بازی نه تنها به آنها در پیشبرد بازی کمک میکند، بلکه تجربه کلی بازی را نیز غنیتر میسازد. آنها زمان لازم را صرف خواندن دیالوگها، توضیحات و حتی متنهای محیطی میکنند تا درک کاملتری از دنیای بازی داشته باشند.
۴) مدیریت نکردن منابع
مدیریت منابع یکی از مهارتهای کلیدی در بسیاری از بازیها است، اما مخاطبان مبتدی اغلب در این زمینه ضعیف عمل میکنند. این میتواند شامل مدیریت سلامتی، مهمات، پول یا هر منبع دیگری در بازی باشد.
بازیبازهای تازهکار ممکن است تمام مهمات خود را در اوایل بازی مصرف کنند و در مراحل سختتر با کمبود منابع مواجه شوند. یا ممکن است پول خود را صرف خرید آیتمهای غیرضروری کنند و نتوانند تجهیزات مهمتر را در آینده خریداری کنند.
گیمرهای با تجربه میدانند چگونه منابع خود را به طور استراتژیک مدیریت کنند. آنها همیشه مقداری ذخیره برای موقعیتهای اضطراری نگه میدارند و قبل از مصرف هر منبعی، به عواقب بلندمدت آن فکر میکنند.
۵) نادیده گرفتن محیط بازی
محیط بازی اغلب پر از جزئیات، راهنماییها و گنجینههای پنهان است، اما مخاطبان مبتدی معمولاً به این موارد توجه کافی نمیکنند. آنها ممکن است مستقیماً به سمت هدف اصلی حرکت کنند بدون اینکه محیط اطراف را کاوش کرده باشند.
این رفتار میتواند منجر به از دست دادن آیتمهای ارزشمند، ماموریتهای فرعی جالب یا حتی راهحلهای جایگزین برای چالشهای بازی شود. در بازیهای جهان باز، این میتواند به معنای از دست دادن بخش بزرگی از محتوای بازی باشد.
گیمرهای حرفهای عادت دارند هر گوشه از محیط بازی را بررسی کنند. آنها به دنبال نشانههای بصری، صداها و حتی تغییرات ظریف در محیط هستند که میتواند آنها را به سمت گنجینهها یا رازهای پنهان هدایت کند.
۶) استفاده نکردن از منوی تنظیمات
منوی تنظیمات در بازیها امکانات زیادی را در اختیار بازیکنان قرار میدهد، اما مخاطبان مبتدی اغلب از آن غافل میشوند. این منو معمولاً شامل گزینههایی برای تنظیم درجه سختی بازی، کنترلرها، صدا و تصویر است.
بازیکنان تازهکار ممکن است با تنظیمات پیشفرض بازی کنند، حتی اگر این تنظیمات برای آنها مناسب نباشد. این میتواند منجر به تجربهای ناخوشایند یا حتی ناامیدکننده شود.
گیمرهای با تجربه میدانند که صرف چند دقیقه برای بررسی و تنظیم این گزینهها میتواند تجربه بازی را به طور قابل توجهی بهبود بخشد. آنها ممکن است حساسیت موس را تغییر دهند، میدان دید را افزایش دهند یا حتی کلیدهای میانبر را مطابق با ترجیحات خود تنظیم کنند.
۷) عدم استفاده از مینیمپ یا نقشه
بسیاری از بازیها دارای مینیمپ یا نقشه کامل هستند که اطلاعات مهمی درباره محیط بازی، موقعیت اهداف و مکان دشمنان ارائه میدهند. با این حال، مخاطبان مبتدی اغلب از این ابزار مهم استفاده نمیکنند.
این میتواند منجر به سردرگمی، گم شدن در محیط بازی و از دست دادن زمان شود. بازیبازها ممکن است بارها یک مسیر را تکرار کنند یا نتوانند راه خود را به سمت هدف بعدی پیدا کنند.
گیمرهای حرفهای به طور مداوم از نقشه استفاده میکنند تا موقعیت خود را بسنجند، مسیرهای بهینه را پیدا کنند و از موقعیت دشمنان یا منابع اطراف آگاه شوند. آنها همچنین از قابلیتهای نشانهگذاری در نقشه استفاده میکنند تا مکانهای مهم را برای بازدید بعدی علامتگذاری کنند.
۸) نادیده گرفتن آمار و ویژگیهای تجهیزات
در بازیهای نقشآفرینی و برخی ژانرهای دیگر، تجهیزات و سلاحها دارای آمار و ویژگیهای مختلفی هستند. مخاطبان مبتدی اغلب این اطلاعات را نادیده میگیرند و صرفاً بر اساس ظاهر یا ارزش عددی کلی یک آیتم تصمیمگیری میکنند.
این رویکرد میتواند منجر به انتخابهای نامناسب شود. برای مثال، یک سلاح ممکن است آسیب بالاتری داشته، اما سرعت حمله پایینتری داشته باشد که در برخی شرایط میتواند نامطلوب باشد.
گیمرهای با تجربه زمان زیادی را صرف مطالعه و مقایسه آمار تجهیزات میکنند. آنها به دنبال مقایسه بین ویژگیهای مختلف هستند و تجهیزات خود را بر اساس سبک بازی و استراتژی کلی خود انتخاب میکنند.
۹) عدم استفاده از مهارتهای ویژه یا قابلیتهای شخصیت
بسیاری از بازیها به شخصیتها مهارتهای ویژه یا قابلیتهای خاصی میدهند که میتواند در شرایط مختلف بسیار مفید باشد. با این حال، مخاطبهای مبتدی اغلب از این مهارتها استفاده نمیکنند یا فراموش میکنند که آنها را به کار ببرند.
این میتواند به دلیل عدم آشنایی با کنترلها، فراموش کردن وجود این مهارتها یا ترس از استفاده نادرست از آنها باشد. در نتیجه، بازیبازهای مبتدی ممکن است چالشهای بازی را سختتر از آنچه هست تجربه کنند.
گیمرهای حرفهای نه تنها از تمام مهارتهای شخصیت خود آگاه هستند، بلکه میدانند چگونه و چه زمانی از آنها استفاده کنند. این دسته از بازیکنان این مهارتها را در استراتژی کلی خود ادغام میکنند و اغلب ترکیبهای خلاقانهای از مهارتها را برای حل مشکلات یا شکست دشمنان به کار میگیرند.
۱۰) عدم توجه به الگوهای دشمنان
در بسیاری از بازیها، به خصوص در ژانرهای اکشن و نقشآفرینی، دشمنان دارای الگوهای حمله و رفتار مشخصی هستند. مخاطبان مبتدی اغلب این الگوها را نادیده میگیرند و به جای آن، به صورت تصادفی و بدون استراتژی خاصی حمله میکنند.
این رویکرد میتواند منجر به شکستهای مکرر، به خصوص در مقابل باسها یا دشمنان قویتر شود. بازیبازها ممکن است احساس کنند بازی بیش از حد سخت است، در حالی که در واقع فقط الگوهای دشمن را درک نکردهاند.
گیمرهای با تجربه زمان زیادی را صرف مشاهده و یادگیری الگوهای دشمنان میکنند. آنها به دنبال نشانههای بصری یا صوتی هستند که حملات دشمن را پیشبینی میکند و از این دانش برای طراحی استراتژیهای موثر استفاده میکنند.
۱۱) عجله در انجام ماموریتها
مخاطبان مبتدی اغلب تمایل دارند که سریعاً از یک ماموریت به ماموریت دیگر بروند، بدون اینکه زمان کافی برای کاوش محیط یا انجام ماموریتهای فرعی صرف کنند. این رفتار میتواند منجر به از دست دادن بخش قابل توجهی از محتوای بازی شود.
در بسیاری از بازیها، ماموریتهای فرعی نه تنها داستانهای جانبی جذابی ارائه میدهند، بلکه اغلب پاداشهای ارزشمندی نیز دارند که میتواند در پیشرفت کلی بازی بسیار مفید باشد.
گیمرهای حرفهای میدانند که صبر و حوصله در انجام ماموریتها میتواند منجر به تجربهای غنیتر و لذتبخشتر شود. آنها زمان کافی برای کاوش هر منطقه، انجام ماموریتهای فرعی و جمعآوری منابع صرف میکنند قبل از اینکه به سراغ ماموریت اصلی بعدی بروند.
۱۲) عدم تجربه سطوح مختلف دشواری
بسیاری از بازیها دارای سطوح مختلف دشواری هستند، اما مخاطبان مبتدی اغلب تمایل دارند در یک سطح دشواری خاص (معمولاً متوسط یا آسان) باقی بمانند. این میتواند منجر به از دست دادن تجربیات متنوع و چالشهای جدید شود.
بازی در سطوح دشواری بالاتر میتواند مهارتهای بازیکن را بهبود بخشد و درک عمیقتری از مکانیکهای بازی ایجاد کند. از طرف دیگر، بازی در سطوح آسانتر میتواند به بازیکنان اجازه دهد تا بر روی جنبههای دیگر بازی مانند داستان یا کاوش تمرکز کنند.
گیمرهای با تجربه اغلب بازی را در سطوح مختلف دشواری تجربه میکنند تا از تمام جنبههای آن لذت ببرند. آنها ممکن است ابتدا در سطح متوسط بازی کنند و سپس برای چالش بیشتر به سطوح بالاتر بروند یا برای تجربه کامل داستان، یک دور در سطح آسان بازی کنند.
۱۳) نادیده گرفتن اهمیت تایمینگ
در بسیاری از بازیها، به خصوص در ژانرهای اکشن و مبارزهای، تایمینگ نقش بسیار مهمی دارد. مخاطبان مبتدی اغلب اهمیت این عنصر را دست کم میگیرند و به جای آن، بر فشار دادن دکمهها به صورت تصادفی و سریع تمرکز میکنند.
این رویکرد میتواند منجر به از دست دادن فرصتهای حمله، دفاع ناموفق و در نهایت شکست شود. در بازیهای ریتمیک یا پلتفرمر، عدم توجه به تایمینگ میتواند باعث شود بازیکن نتواند از موانع عبور کند یا امتیاز کافی کسب نماید.
گیمرهای حرفهای زمان زیادی را صرف یادگیری و تمرین تایمینگ دقیق حرکات میکنند. آنها میدانند که یک حرکه با تایمینگ درست میتواند بسیار موثرتر از چندین حرکت بیهدف باشد.
۱۴) عدم استفاده از منابع آنلاین و راهنماها
در حالی که تجربه مستقل یک بازی میتواند بسیار لذتبخش باشد، مخاطبان مبتدی اغلب از منابع ارزشمند آنلاین مانند راهنماها، ویدیوهای آموزشی و انجمنهای گفتگو محور حول همان بازی استفاده نمیکنند. این میتواند منجر به گیر افتادن در بخشهای خاصی از بازی یا از دست دادن نکات و ترفندهای مفید شود.
البته، استفاده بیش از حد از راهنماها میتواند لذت کشف و حل مستقل چالشها را کاهش دهد، اما استفاده هوشمندانه از این منابع میتواند تجربه بازی را بهبود بخشد.
گیمرهای با تجربه میدانند چگونه و چه زمانی از منابع آنلاین استفاده کنند. آنها ممکن است برای یافتن راهحلهای جایگزین، کشف رازهای پنهان یا درک بهتر مکانیکهای پیچیده بازی به این منابع مراجعه کنند.
۱۵) عدم تمرین و تکرار
یکی از تفاوتهای اصلی بین بازیکنان مبتدی و حرفهای، میزان زمانی است که صرف تمرین و تکرار میکنند. مخاطبان مبتدی اغلب انتظار دارند که بلافاصله در یک بازی ماهر شوند و ممکن است پس از چند شکست اولیه ناامید شوند.
این رویکرد میتواند مانع پیشرفت و بهبود مهارتهای بازیکن شود. بسیاری از بازیها، به خصوص در ژانرهای رقابتی یا مبارزهای، نیاز به ساعتها تمرین برای تسلط بر مکانیکها و استراتژیهای پیشرفته دارند.
گیمرهای حرفهای میدانند که تمرین و تکرار کلید موفقیت است. آنها ساعتها وقت صرف تمرین حرکات خاص، یادگیری نقشهها یا بهبود استراتژیهای خود میکنند. آنها همچنین از شکستها به عنوان فرصتی برای یادگیری و بهبود استفاده میکنند.
درک و اجتناب از این ۱۵ رفتار رایج در بازیکنان مبتدی میتواند به طور قابل توجهی تجربه بازی را بهبود بخشد. با این حال، مهم است به یاد داشته باشیم که هر بازیکنی زمانی مبتدی بوده است و این رفتارها بخشی طبیعی از فرآیند یادگیری هستند.
هدف از شناسایی این رفتارها، کمک به بازیکنان برای پیشرفت سریعتر و لذت بردن بیشتر از بازیها است. با تمرین، صبر و تمایل به یادگیری، هر بازیکن مبتدی میتواند به تدریج مهارتهای خود را بهبود بخشد و به یک بازیکن ماهر تبدیل شود.
در نهایت، مهمترین نکته این است که از تجربه بازی لذت ببرید. چه یک بازیکن مبتدی باشید و چه یک حرفهای، بازیهای ویدیویی برای سرگرمی و لذت طراحی شدهاند. پس در حین تلاش برای بهبود مهارتهای خود، فراموش نکنید که از مسیر یادگیری و کشف دنیاهای جدید لذت ببرید.
شما مخاطبان عزیز میتوانید هم اکنون بازیهای موردنظر خودتان را به صورت فیزیکی یا اکانت دیجیتالی با ضمانت بهترین قیمت و ارسال سریع از دراگون شاپ خریداری کرده و تجربه خرید یا بازی خودتان را با ما و سایر بازیکنان به اشتراک بگذارید.
نظر شما در خصوص این مقاله چیست؟ آیا شما هم یکی از آن دسته از بازیکنانی بودهاید که تاکنون این اشتباهات رایج را در تجربههایتان میکردید؟ به نظر شما چه راههای جایگزین دیگری وجود دارد تا یک گیمر مبتندی به سطح بالایی در بازیهای ویدیویی برسد؟ در صورت مثبت بودن نظرات، آیا تجربه این بازی را به سایر دوستان خود و مخاطبان همراه فروشگاه پیشنهاد میکنید؟ نظرات خود را با ما به اشتراک گذاشته و سایر اخبار و مقالات مرتبط با حوزه بازیهای ویدیویی را از طریق صفحه اصلی پیگیری و مطالعه کنید.
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.